Er was eens...

(een atheïstisch sprookje)

Er was eens een atheïstisch billboard. Het stond aan een drukke snelweg vlakbij een vliegveld en vertelde iedereen die het wel en niet wilde weten dat God waarschijnlijk niet bestaat. De mensen die het billboard daar hadden weggezet waren heel erg in hun nopjes. Eindelijk kon iedereen het weten. Velen bleven verwonderd staan kijken en vroegen zich af waarom ze niet eerder tot dit inzicht waren gekomen: je moet gewoon zelf denken en genieten van het leven. Mensen parkeerden hun auto's op de snelweg om het bord tot zich door te laten dringen. Er ontstond een grote opstopping. Vliegtuigen moesten uitwijken naar andere luchthavens. Daardoor werden ook de vliegtuigpassagiers op de hoogte gebracht van het goede nieuws. Zij vertelden het weer door op de andere luchthavens: 'God bestaat niet'.

De opstopping bij de luchthaven groeide uit tot de grootste file ooit die overal in het land tot nieuwe files leidde en resulteerde in één grote verkeerschaos. Maar niemand vond het erg. Mensen sprongen uit hun auto's, klommen er bovenop en begonnen luidkeels vreugdeliederen te zingen. Anderen sprongen en dansten in het rond. Er ontstond een lange polonaise die tot in de hoofdstad reikte.

Er brak een wereldwijde euforie uit. Alle mondiale problemen versmolten als sneeuw in de zon bij de ontdekking van Gods niet-bestaan. De mensheid was bevrijd. Iedereen was eindelijk tot de waarheid gekomen. Men vierde dagenlang feest; er leek geen einde aan te komen. En ze leefden nog lang en gelukkig...

Het is maar een sprookje. Sprookjes zijn fantasie net als het atheïsme. Toch geloven sommige mensen er echt in, want het billboard staat er heus bij Schiphol langs de A4. Morgen heb ik nóg een atheïstisch sprookje voor u. Niet geschreven door mijzelf, maar door een van de bekendste atheïsten ooit. Intussen kunt elders u op mijn blog meelezen over waarom het atheïsme een sprookje is.

Deze column is eerder gepubliceerd op opiniesite Habakuk.nu