De paradox van het secularisme

De minister van Binnenlandse zaken, Guusje Ter Horst, sprak onlangs haar bezorgdheid uit over over de kwaliteit van de lokale politici en bestuurders. Volgens haar zijn er de laatste tijd te veel fouten gemaakt die de integriteit van de lokale politiek aantasten.

Als ik tussen de regels doorlees, begrijp ik dat ze bedoelt dat het niet al te best is gesteld met moreel besef bij de lagere overheden. Haar oplossing voor de neerwaartse morele spiraal is dat lokale politici beter moeten worden geschoold.

Hoe moet ik dat voor me zien? Gaan die lui samen in een klas zitten om te leren hoe je braaf moet zijn? Ik heb zelf 10 maanden lang levensbeschouwelijk onderwijs gegeven op een middelbare school. Geloof me, daar kweek je geen moreel besef mee. Misschien moeten we er een religie bij betrekken. We kunnen bijvoorbeeld een paar religieuze symbolen ophangen. Misschien help dat...

Eens kijken: misschien helpen plaatjes van Krishna en Kali? Nee, Krishna was een schuinsmarcheerder en Kali is de godin van vernietiging. Boeddhabeelden kunnen ook niet, want hoewel hij trendy is, blijkt niemand in staat Boeddha's leer echt toe te passen (streven naar het opheffen van het eigen ik). De halve maan lijkt me voorlopig een iets te explosieve suggestie. Het kruis kan zeker niet. We hebben net met z'n allen zo ons best gedaan om het christendom de deur uit te werken. Dan hebben we nog het atheïsme, maar daar hebben we nog geen symbool voor gevonden.

Ik fantaseer maar wat. We leven natuurlijk in een land waar de scheiding van kerk en staat hoog in het vaandel staat. Er is dan ook maar één optie over: het secularisme. En dan is de cirkel van de neerwaartse spiraal weer rond. De geseculariseerde overheid kan de lokale overheden geen moreel besef bijbrengen, want moreel besef is altijd geworteld in een levensbeschouwing.

Moreel onderwijs bedreigt dus de scheiding van kerk en staat, terwijl het gebrek eraan diezelfde staat steeds verder laat verloederen. Ziedaar de paradox van het secularisme.