Lege hoofden

Vroeger kon het er heet aan toe gaan. Als de meningen waren verdeeld kon er een woordenstrijd ontstaan waar de vonken van af vlogen. Men deed er alles aan om de mening van de ander te weerleggen. Tijdens de Reformatie kon dit zelfs leiden tot wapengekletter en bloedvergieten. Men stond voor zijn zaak, soms ten koste van de naastenliefde.

We hebben er een taboe aan over gehouden. Verhit uithalen naar de ander is 'not done'. Waar het gebeurt, komt men al gauw op de proppen met het verwijt van 'hete hoofden, koude harten'. Natuurlijk is het verkeerd om fel te debatteren zonder naastenliefde in het hart. Het probleem is echter tegenwoordig eerder omgekeerd. Men is bang om te confronteren, tegen het hoofd te stoten. Men wil de knuppel liever niet in het hoenderhok gooien en probeert ten koste van alles de lieve vrede te bewaren.

Maar hoe lief is vrede eigenlijk? Moet vrede niet gepaard gaan met waarheid? Horen rechtzinnigheid en naastenliefde, oprechtheid en bewogenheid niet hand in hand te gaan? Het doel mag nooit zijn om het eigen stokpaardje te verdedigen. Woordenstrijd om het eigen gelijk dient nergens toe. Maar de waarheid moet uitgeplozen, nagetrokken en benoemd worden. De waarheid moet met hand en tand verdedigd worden. Is het niet de liefde tot God die ons dringt om op te staan en de banier op te heffen? Binnen de kerk, buiten de kerk!

Helaas hebben wij christenen in navolging van onze cultuur de kop in het zand gestoken. We hebben ons overgegeven aan de emo-cultuur. We hebben vaak één doel: anderen naar de mond praten, zorgen dat het gezellig blijft, elkaar niet tegen de haren in strijken. Elke mening telt immers en de waarheid blijft toch een lastig ding. Welk recht hebben we elkaar de les te lezen? M.n. als het gaat om levensbeschouwelijke zaken is het politiek incorrect om elkaar kritisch te bevragen. Ieder mag toch zijn eigen interpretatie hebben van de werkelijkheid? Ieder moet het zijne geloven.

Het probleem waar we tegenwoordig mee zitten is dat we logica hebben opgegeven ten gunste van lievigheid. Lafhartigheid is in de plaats gekomen van moedig de waarheid spreken. In plaats van hete hoofden koude harten is het vaak lauwe harten, lege hoofden.

Reeds eerder gepubliceerd op opiniesite habakuk.nu