Godslastering en godsverduistering

Onlangs is het wetsartikel dat godslastering verbiedt door het kabinet geschrapt. Opmerkelijk dat een kabinet met twee christelijke partijen in de coalitie tot zo’n stap komt. Is hier sprake van een atheïstische agenda? Waarschijnlijk niet direct, hoewel de toenemende secularisatie en deconfessionalisering natuurlijk onverminderd doorgaat. Nee, de antidiscriminatiebepaling in artikel 137c wordt zodanig aangepast dat godsdiensten nog steeds niet beledigd mogen worden.

Het is waarschijnlijker dat het schrappen van de wet is ingegeven door de pluriforme potpourri. Want welke God mag niet gelasterd worden, die van het christendom, of de islam of het hindoeïsme? Stel je voor dat alle godsdiensten in Nederland aanspraak zouden gaan maken op deze wet. Dan zou Allah ineens beledigd kunnen worden door het feit dat christenen zeggen dat God een Zoon heeft, Brahman zou dan ineens gepikeerd raken omdat door andere godsdiensten aan God absolute persoonlijkheid wordt toegeschreven en zou de God van de Bijbel onrecht aangedaan worden door bijvoorbeeld de boeddhistische claim dat Hij eigenlijk niet bestaat.

Daarom lijkt het voor de hand te liggen om zo’n bepaling als godslastering te vervangen door een ander begrip: het kwetsen van religieuze gevoelens van derden. Gods gevoelens of Gods eer doen er niet toe, want het bestaan en de identiteit van God zijn niet onderwerp van kritische reflectie en onderzoek. Misschien bestaat Hij wel niet. Het enige dat we van God tegenkomen zijn de talloze diverse voorstellingen van Hem in de verbeelding van hen die beweren dat Hij bestaat.

Terecht? Nee! De achterliggende gedachte is dat zowel het bestaan van God als zijn identiteit niet bewijsbaar en te benoemen zijn. Alsof het enige dat van God te zeggen is, bestaat uit de subjectieve uitspraken gebaseerd op irrationele gedachtespinsels van mensen die religie (vies woord) bedrijven. Het is deze visie met als fundament een seculair en pluralistisch wereldbeeld dat het publieke leven inclusief de politiek beheerst. Het dwingt standpunten af inzake wereldbeschouwelijke zaken die niet hard te maken zijn en religieus geïnspireerde politieke partijen doen braaf aan die politiek correcte rondedans mee.

Ik behoor tot een groeiende groep mensen die van mening zijn dat denken over het bestaan van God niet toebehoort aan irrationele religieuze bespiegelingen maar onderwerp moet zijn van het beste theoretisch denken wat de mensheid heeft voortgebracht. Dat de mensheid niet in staat is tot een eensluidende conclusie is niet de schuld van de onzin van religie (want atheïsten maken net zo goed deel uit van deze verwarring), maar toont m.i. dat de mens zijn best doet die God te ontlopen.

Ik geloof dat God bestaat én dat de christelijke God de ware God is. Daar heb ik goede rationele argumenten voor. Hij heeft Zich bekend gemaakt als ‘Ik ben die Ik ben’ en wil niet dat zijn Naam zinloos gebruikt wordt. Als deze christelijke God echt bestaat - wat zowel wetenschappelijk aannemelijk als filosofisch noodzakelijk is - hebben wij met het afschaffen van dit wetsartikel de zoveelste stap gezet in de richting van een totale godsverduistering in Nederland.

Reeds eerder gepubliceerd op opiniesite habakuk.nu