Vettige vreetdagen

Vettige Vreetdagen

In plaats van dat we elkaar prettige feestdagen toewensen kunnen we elkaar tegenwoordig net zo goed sterkte wensen met de vettige vreetdagen. Want daar draait het toch allemaal om: veel en lekker eten, snoepgoed, zoetigheid, vettigheid, kransje dit, amandeltje dat. Het vele eten is zijn doel voorbij geschoten. Wat overblijft is een uiting van onze publieke volksgodsdienst: consumentisme. Braaf leggen de Nederlanders hun centjes op het altaar van het materialisme om zich vervolgens over te geven aan het bacchanaal dat nog steeds kerstdiner heet.

Het eten is voor veel mensen een soort vlucht uit de sleur van het dagelijks bestaan een drug om in een roes van vergetelheid te komen. Een paar dagen lang uit de realiteit ontsnappen van het grauwe bestaan van de consument die zich zonder levensdoel van het ene materiële hoogtepunt naar het andere sleept. Tussen de feestmalen door probeert men uit te buiken en gewicht te verliezen. Obesitas is de nieuwe ziekte die voornamelijk westerlingen treft.

Wat een ironisch contrast met de ware betekenis van kerstmis. Bij kerst draait het ook om brood. Jezus zegt van Zichzelf dat Hij het Levensbrood is. Wanneer we zijn vlees eten (d.w.z. één worden met Hem) zullen we nooit meer honger hebben. De ontmoeting met Jezus leidt tot werkelijke verzadiging, niet een volle buik die resulteert in ontgoocheling en een terugkerend hongergevoel.

Jezus werd geboren in Bethlehem, dat 'broodhuis' betekent. Jezus is het Brood dat uit de hemel neerdaalde. Materie is eindig, maar wat God ons in Christus aanbiedt is dat niet! Alleen bij Jezus vinden we een antwoord op de diepste hunkering in ons hart. Een hunkering die met geen enkel aards product te stillen is. Christus leidt ons naar de bron van alles: God.