Terugkijken om vooruit te kijken

Voor veel mensen is ‘Oud en Nieuw’ een moment om terug te blikken, te evalueren, te concluderen. De ‘achterwaartse contemplatie’ geeft maar al te vaak aanleiding tot een treurig gevoel. Zoveel dromen zijn (weer) niet uitgekomen, lofwaardige idealen zijn gestrand op de rotskust van realiteit, hoop heeft weer niet geleid tot vervulling van de diepste wensen. Ook kan het onbekende nieuwe van een nog identiteitsloos jaar angst inboezemen of een onuitsprekelijk heimweegevoel teweeg brengen. Ik kan me nog goed herinneren dat ik als tienjarige voor het eerst dat lege gevoel had van een betekenisloze toekomst waarin ik voor altijd de geborgenheid van de familiesfeer van de afgelopen kerst kwijt zou zijn.

Toch is dit niet de manier waarop de christen tegen het leven aan moet kijken. De profeet Jesaja zegt: ‘Denk niet aan hetgeen vroeger gebeurde en let niet op wat in vroegere tijden is geschied; zie Ik maak iets nieuws, nu zal het uitspruiten; zul je er geen acht op slaan?’ (Jes.43:18-19). God wil niet dat we verdrietig achterom kijken en stil bijven staan bij gebroken dromen en onvervulde verwachtingen. Wij moeten onze blik vooruit richten, zien op een toekomst die geheel in de handen van de levende God is. Wie zijn leven (inclusief de mislukkingen van het verleden) in de handen van deze God legt, mag weten dat het goed komt. Maar dan moet je daar wel een keuze voor maken ‘... zul je er geen acht op slaan?’ Wie met stil verdriet om het verleden rondloopt zal net als Maria van Magdalena vanwege betraande ogen niet in staat zijn de opgestane Heer te zien.

De toekomst is van God. En als we dan nog achteromkijken dan is het om de grote daden van God te gedenken. Net als de Joden de uittocht uit Egypte moesten gedenken en wij, christenen, de dood van de Heer moeten gedenken totdat Hij komt. Hij komt, want de toekomst is van Hem!

Eerder gepubliceerd op opiniesite Habakuk.nu