Obamacratie

Deze titel slaat nergens op. Maar alles waar 'Obama' in zit, wekt de interesse op van mensen. Daarom nu 'mijn Obamacratie' vlak voordat Obama met een welklinkend 'So help me God' ingezworen wordt als '44th president of the United States of America'.
Net als in het het oude Rome wil het volk nog steeds brood en spelen. Wanneer het op verkiezingen aankomt, zullen die twee toch het zwaarste meespelen in het doen van een stemkeuze. Mensen willen dat er banen gecreëerd worden (brood) en dat de nieuwe regering het consumentisme stimuleert met positieve maatregelen (spelen).
Wat in onze Westerse democratieën veel minder meeweegt, is het feit dat achter de oppervlakkige economische maatregelen van de korte termijn ook een levensbeschouwing schuilgaat die op de langere termijn grote consequenties zal hebben voor een land.
Was het maar zo dat normen en waarden niet onderdeel waren van het democratisch proces. Let wel: democratie is ontstaan vanuit een bepaald normen- en waardenstelsel dat er de fundering van moet zijn. Tegenwoordig is dat dus precies omgekeerd: de democratie gaat zelf met normering aan de slag.
Obama gaat jobs creëren. Obama gaat de gezondsheidszorg hervormen. Obama gaat internationaal het roer omgooien. Obama goes 'big government'... In Obama's kielzog breekt echter tegelijk een nieuwe levensbeschouwelijke visie door met geheel andere normen en waarden. Het duidelijkste voorbeeld daarvan vinden we in de radicale abortusvisie van de nieuwe president.
Het gaat niet om Obama. Hij is maar het zoveelste voorbeeld. Onze democratieën zijn ziek. Ze worden gebruikt om het fundament waarop ze gestoeld zijn te veranderen. Net als iemand die de tak, waarop hij zit, door aan het zagen is.
So help us God!