Nederland is zijn C-factor kwijt

In een artikel op de website van Reuters verscheen maandag een artikel waarin beweerd wordt dat Nederlanders in deze tijd van crisis terugvallen op de oude waarheden van het Calvinisme. In het artikel wordt het 500ste geboortejaar van Calvijn op één hoop gegooid met de huidige krediet crisis en Balkenendes oproep tot een normen en waardendebat waarbij de indruk ontstaat als zou er niet alleen een ruk naar rechts zijn, maar ook een religieuze herbezinning op het erfgoed van Calvijn.

Volgens is mij niets minder waar. Er wordt wel over Calvijn gesproken en geschreven. Trouw heeft zelfs een online Calvijntest om je calvinistische gehalte (c-factor) in beeld te brengen. Het is per slot van rekening niet niks dat hij 500 jaar geleden geboren werd. Het gesprek gaat echter in grote lijnen niet verder dan het bespreken van het sociologische en psychologische effect van de calvinistische leer op de Nederlandse samenleving.

Dan hebben we nog een normen en waardendebat . De commotie is al enige tijd achter de rug, maar wat mij bijstaat is dat het moedige morele appèl van Balkenende met gehoon en afkeur ontvangen werd. Voor moralisme hebben we toch geen calvinist nodig, zeker? Voor moralisme niet en zeker niet voor een religieus réveil.

Of de huidige curiositeit van een gereformeerde premier met een reformatorische partij in de coalitie een tijdelijke anomalie is, zal moeten blijken. We horen bij veel politici gepraat over luisteren naar de stem van het volk en het voeren van een zero-tolerance beleid. Dit staat echter ver van het 'Calvijnse' calvinisme. Het is ook geen ethisch réveil. Het is eerder goedkoop moralisme gevoed door xenofobie en de verharding van de samenleving. Men houdt zich bezig met het van bovenaf opleggen van regels om het gebrek aan innerlijk normbesef bij de Nederlander te compenseren.

Ik zie een Nederland dat los is geslagen van zijn morele basis, zijn c-factor kwijt is en niet wil luisteren naar de aloude stem van het evangelie. O Nederland, keer terug tot uw God.

Deze column is eerder gepubliceerd op opiniesite Habakuk.nu