Managers in de kerk

Er zijn teveel managers in de evangelische beweging. En ze doen het te goed. Dat is het probleem met managers: ze kunnen alles regelen, alles fixen, programma’s op de rit zetten, mensen faciliteren en in beweging krijgen.

We hebben het afgekeken van het bedrijfsleven. Daar is het omwille van efficiëntie en productie nodig geweest om de specialisten te marginaliseren en te laten overheersen door de regelaars. Die zijn immers welbespraakt, gericht op het proces en het commerciële doel en duiken niet teveel in details. Overzicht is inzicht en pragmatisme is de ethische norm. De specialisten moeten hun mond houden en hun product vervaardigen. Ze moeten beseffen dat ze slechts onderdeel van het proces zijn. Ze moeten blij zijn dat ze mee mogen doen.

In kerken en kerkelijke organisaties is iets dergelijks aan de hand. Er wordt gesproken over gemeentegroei en de managementprincipes die deze groei in de hand kunnen werken. Technieken als ‘conflict handling’ probeert men zich eigen te maken. De diensten moet gestroomlijnd verlopen en een hoog gehalte entertainment aanbieden. Men is gericht op het kwantitatieve resultaat, het rendement, het product. Het marktaandeel moet vergroot worden. Dit gebeurt dan toch vaak in de concurrentiestrijd met andere kerken in plaats dat er ‘nieuwe markten’ aan worden geboord.

De managers met hun vlotte bekken en op effectiviteit gerichte technieken dreigen twee essentiële dingen te vervangen. Het Woord en de Geest. Waarom zouden we het Woord van God nog een belangrijke plaats toekennen als wetenschappelijke kennis voorhanden is? Waarom zouden we de Geest ruimte geven als technieken vergelijkbare resultaten kunnen bewerken?

Waar o waar is de stuntelige huiskerkleider gebleven van de jaren 60 die authentiek christen wilde zijn? Waar is de theoloog die het geloof vaste wortels wil geven in het Woord? Waar is de profeet die op de kansel in huilen uitbarst omdat hij door de Geest bewogen wordt? Waar zijn de vrouwen en mannen Gods die de knieën buigen in stilte, opdat Jezus zijn kerk kan herstellen en leiden?

Reeds eerder gepubliceerd op opiniesite habakuk.nu